Tijdens Gelders Vakmanschap 1 deed Arnel een aanvraag voor Solidworks Basis training bij Cad2M. Zijn motivatie: Ik zie dit als een kans om mezelf verder te ontwikkelen en mijn kennis te vergroten. Aangezien computers en besturingssystemen altijd tot een van mijn hobby's behoorden en ik nog zeer leergierig ben, kan ik hierdoor ook eventueel doorgroeien in mijn werk bij WILA als CNC-operator frezen. Tijdens Gelders Vakmanschap 2 vroeg hij een vergoeding aan voor SolidCAM en een deel voor ‘Frezen’ bij de STODT. Dit als voorschakeltraject op de BBL-opleiding Allround Verspaner bij STODT.

Wat levert de investering nou op?

Ik was benieuwd wat deze ontwikkelingen Arnel heeft opgeleverd. En gedurende ons gesprek ontdekte ik dat hij een flinke groei heeft doorgemaakt. Tijdens de eerste aanvraag was hij CNC-operator, wat hij altijd met veel plezier deed. ‘Maar op een gegeven moment merkte ik dat ik niet veel meer kon leren op deze functie. Ik voelde mijn plafond op gebied van ontwikkeling. En ik vroeg mijzelf af: ‘Wil ik dit wel mijn hele leven blijven doen?’

Begin 2020 kwam de functie CAM-engineer op het vacaturebord te staan. En Arnel zei tegen zichzelf: ‘Hier moet je voor gaan!’ Daarvoor had hij al twee sollicitaties intern bij WILA gehad. Voor deze functies hadden ze hem niet geschikt geacht. Ook daar heeft Arnel begrip voor. Je kan niet alles!

Toen kwam corona, er waren maar een beperkt aantal mensen op kantoor en iedereen was beperkt met elkaar aan het werk. Arnel dacht dat de functie niet meer door zou gaan. Maar toch kreeg hij in juni een bericht met uitnodiging voor een gesprek en een AMN test. En daarna volgde de training Solid CAM. Het 3D tekenen en Cam-men, zoals hij het noemt, voelt als echt iets wat bij hem past.

Ik vroeg ook naar zijn hobby, die hij benoemd had bij de 1^e aanvraag, computers en besturingssystemen, of dat nog steeds zo was. En ja, het is nog steeds een hobby. Hij is ooit begonnen met computers, nog in het DOS-tijdperk. Het begon met spelletjes spelen, maar op een gegeven moment wilde hij ook het programmeren wel leren. Nog steeds doet hij onderhoud van computerapparatuur, schoonmaken, onderdelen vervangen. In de familie is hij de ‘computerguy’.

Een andere start, maar toch een belangrijke basis voor wat hij nu doet

Zijn ontwikkelpad is niet direct gestart met computers en besturingssystemen. In 1992 is hij als 9-jarige jongen met zijn familie gevlucht vanuit Bosnië naar Duitsland. Groep 8 kon hij nog net afmaken in Duitsland, voordat ze weer terug gingen naar Bosnië. En zoals Arnel het zei: de manier van leren en de omgang met elkaar is in Bosnië echt anders dan dat we hier gewend zijn.

Arnel heeft in Bosnië een werktuigbouwkundige opleiding gevolgd en afgerond. Deze opleiding bestond uit heel veel leerstof en weinig praktijk. Waarom; omdat er weinig middelen en machines beschikbaar waren. Hij heeft bijvoorbeeld geen conventioneel verspanen gehad. Vanuit het theoretisch leren moest je er zelf een beeld bij vormen. Daarnaast was het een streng opleidingssysteem. Wist je iets niet, was je gezakt. Arnel heeft de opleiding afgerond en zonder te weten, heeft hij daardoor wel een mooie basis voor zijn toekomst gelegd.

Hij wilde nog steeds meer leren over IT, programmeren, het werken met computers. Maar er was geen geld voor verdere opleiding en hij moest aan het werk. Hij heeft veel in bouw gewerkt met zijn vader en ook als zelfstandige tegelzetter. Daarna is hij bij een bedrijf in aanraking gekomen met metaal. Begonnen als assistent waarbij hij materiaal vast moest houden en iemand anders ging lassen. Uiteindelijk is hij doorgegroeid naar samensteller lasser.

De liefde zorgde ervoor dat Arnel naar Nederland kwam

In 2009 ontmoette hij in Bosnië zijn huidige vrouw. Zij woonde al in Nederland, maar kwam van origine uit hetzelfde gebied waar Arnel woonde in Bosnië. En de liefde heeft ervoor gezorgd dat hij in 2011 naar Nederland is gegaan.

Zijn 1^e baan in Nederland was orderpikker bij de C1000. Via een vriend kwam hij daar terecht. Arnel had een duidelijke focus: Ik moet integreren, de taal goed leren en waar mogelijk is het fijn als ik geld kan verdienen.

Hij heeft daar 2,5 jaar gewerkt, tot de overname kwamdoor Jumbo. Alle uitzendkrachten moesten eruit en dat betekende dat Arnel ook een andere baan moest zoeken.

Op papier had ik niets te bieden, behalve mijzelf, mijn wil en motivatie

In deze tijd kwam hij in gesprek met zijn leidinggevende bij C1000 over hoe het solliciteren ging. Dat verliep op dat moment niet vlekkeloos, omdat hij vaak geen vereiste opleiding en ervaring had.

Doordat zijn leidinggevende hoorde wat zijn werkervaring was, gaf het advies om bij WILA te gaan solliciteren, daar had hij zelf ook gewerkt. Arnel solliciteerde en kon meteen aan de slag.

Arnel: ‘Op papier had ik niks te bieden, ik had alleen mijzelf en de wil en motivatie om te leren.

Ik ben gestart in de 5 ploegen en heb mij stap voor stap verder ontwikkeld. Daarin heb ik zo goed mogelijk mijn best gedaan!’ Ik vroeg Arnel of hij in gesprek met WILA ook zijn ambitie had verteld. Dit had hij niet gedaan. “Van mijn kant was het simpel, ik was vooral gericht op het krijgen van werk.’

Ik ben WILA dankbaar voor de kansen die ik kreeg

Nu is hij bijna 7 jaar verder bevalt Arnel nog steeds goed bij WILA. Het voelt net zoals de eerste dag!

Arnel: ‘Ik ben WILA dankbaar voor de kans die ik kreeg en de kansen die ik nog steeds heb en krijg. Ik heb geluk gehad dat ik op verschillende afdelingen heb mee kunnen kijken. Ik groei mee binnen het bedrijf. Vorig jaar mocht ik zelfs naar China om daar mensen op de vestiging in te werken. En nu weer bezig met nieuwe ontwikkelingen. Alles valt als een puzzel in elkaar.

Daarnaast moet je zelf de kansen pakken en bewijzen dat je het kan en wil. Wat ik nu doe, is superleuk. Natuurlijk sta ik ervoor open om ooit nog een stap te maken. Maar dan moet wel te maken hebben met wat ik nu doe. Het voelt helemaal goed, ik voel mij er voldaan bij.’

Als ik vraag hoe het gaat met het leren, geeft hij het volgende aan: Bij SolidCam had ik verwacht het sneller op te kunnen pakken. Maar ik leer nog steeds elke dag, het is een programma met veel mogelijkheden.

Het voorschakelprogramma is erg fijn. Vanuit WILA werd de BBL-opleiding aangeboden. In gesprek met STODT is gekozen om eerst dit programma te volgen. “Het bevalt goed en we zijn al bijna op de helft!’ In Bosnië kreeg Arnel natuurlijk weinig praktijk. Tijdens dit programma krijgt hij steeds meer beeld erbij. Soms is het wel lastig vanwege vaktaal. Als ik dan thuis kom, krijg ik de ingeving, oh ja, dat werd bedoeld!

Als je voelt dat je meer capaciteit hebt, ben je het jezelf schuldig om dat verder te onderzoeken

Ik vertel Arnel dat ik zijn verhaal inspirerend vind en denk dat hij anderen hier ook mee kan inspireren. Dat hoopt hij ook, mede door dit interview. “Als je voelt dat jouw capaciteit groter is dan je op dat moment inzet, ben je jezelf schuldig om daar iets mee te doen. Om het in ieder geval te onderzoeken voor jezelf. Met leren kan je zoveel verder komen. Het is heel belangrijk dat je je zelf goed voelt en dat je tevreden bent met wat je doet, qua werk en ook bijvoorbeeld hoe je leeft. Natuurlijk moet je er ook voor de ander zijn, zoals je vrouw en gezin. Maar verder ben ik niet bezig met wat anderen denken of van mij vinden. Gewoon down to earth, simpel denken en stappen nemen.’

Tips van Arnel

Als ik Arnel vraag wat hij mensen mee wil geven die naar Nederland komen of zijn gekomen:

‘Integreer, leer de taal, daar kom je een eind mee. Blijf je inspannen voor wat je doet. Het kan je heel ver brengen.’ En Arnel is daarin natuurlijk zelf het levende bewijs.

Gun iemand in ieder geval 5 minuten om zijn/haar verhaal te doen

Op de vraag of hij ook nog tips heeft voor bedrijven, antwoordt hij:

‘Ik heb veel sollicitaties gestuurd. Wat ik veel mee heb gemaakt, dat er geen antwoord kwam of direct het antwoord: Je voldoet niet aan de eisen, je bent niet geschikt.

Het zijn niet alleen de papieren. Er kan zoveel in een mens zitten. Luister, gun iemand in ieder geval 5 minuten, om zijn/haar verhaal te doen. Ik had het toen wel fijn gevonden om in ieder geval op gesprek te komen. Vaak krijg je het gevoel helemaal geen kans te hebben gehad. WILA was de eerste die dit wel heeft gedaan. En dan voel je ook meteen dat je alles wil geven wat je in je hebt.’